Zo, daar zijn we weer . Eergisteren niet te veel te liegen , dat laat ik wel over aan politici . Dus maar even niet gepost . Maar gisteren weer wezen lopen . En wel van af de hoogste klif van Europa , Cabo Girao naar Camara de Lobos en weer terug omhoog . Niet al te lange wandeling , net geen 10 km .
Toen we aankwamen bij Cabo Girao was het nog heerlijk stil. We zijn naar beneden gelopen , wat je echt wel op je knieën voelt . Maar het was droog , niet te warm en pijn is een emotie moet je maar denken .
We zijn wel vaker omhoog gelopen , maar de bedoeling was , om het nu eens via een ander pad te doen . En dat is gelukt. Het viel niet mee, we gingen via een ander pad omhoog , blijk men daar een hek te hebben geplaatst . Maar gelukkig konden we via iemand zijn grond, via wat druivenplanten en dergelijke en zeer oude stenen stapjes , toch bij het andere pad komen. Raad het andere mensen niet aan, je kunt niet zomaar over iemand zijn grond lopen . Maar met een lokaal iemand er bij kun je het soms wel doen .
Maar goed , toen we weer terug waren bij Cabo Girao was het daar erg druk. Nu weet ik weer waarom ik dit soort plekken zoveel mogelijk probeer te vermeiden . Wat een mensen , en wat zijn veel mensen zo dicht op elkaar niet om aan te zien . Maar dat is mijn mening , ben bijna een kluizenaar denk ik.
Goed , weer eenmaal thuis ook nog een uurtje of wat op het land gewerkt . Moet ook gebeuren he. Vooral omdat het de bedoeling is om vrijdag weer te gaan lopen . Sao heeft vakantie , dus een keer extra lopen moet mogelijk zijn . Straks maar weer op het land bezig , morgen Kate en dan is de week zo goed als voorbij . Voor nu, blijf gezond
Geen opmerkingen:
Een reactie posten